Wieloletnie zioło o nagim lub krótko owłosionym kłączu, znane jako biedrzeniec mniejszy, należy do rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Kłącze tej rośliny ma wiele główek i jest rozgałęzione. Łodyga jest prosta, cienka, żebrowana, rozgałęziona, z pustym środkiem i osiąga wysokość od 25 do 60 cm. Podstawowe i dolne liście łodygi mają długie ogonkowe liście, które można opisać jako pierzasto wycięte lub po prostu pierzaste; środkowe liście łodygi są pierzasto oddzielone, z zaokrąglonymi, jajowatymi, tępymi, ząbkowanymi, naciętymi lub oddzielnymi segmentami; górne liście mają kształt pochewki i nie mają blaszek.
Preparaty galenowe ze biedrzenieca mniejszy mają działanie przeciwskurczowe, przeciwzapalne i moczopędne, pomagają normalizować funkcjonowanie przewodu pokarmowego, stymulują funkcję wydalniczą gruczołów żołądkowych oraz mają właściwości wykrztuśne i przeciwkaszlowe. W zielarstwie z XVI wieku biedrzeniec wymieniana jest jako środek zapobiegający i leczący dżumę, cholerę i raka, a także choroby macicy.
Napar lub nalewka z kłącza z korzeniami jest stosowana jako środek wykrztuśny w przypadku nieżytu górnych dróg oddechowych, zapalenia krtani, tchawicy, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, astmy oskrzelowej i krztuśca. Biedrzeniec jest skutecznie stosowany w skazie solnej, kamicy nerkowej, chorobach wątroby, przewlekłym zapaleniu żołądka o niskiej kwasowości, atonii jelit, wzdęciach, obrzękach i dnie moczanowej. Zewnętrznie, w postaci płukanek, preparaty Saxifrage officinalis stosuje się w przypadku bólu gardła, zapalenia krtani i szkarlatyny.
Świeży sok roślinny stosowany jest do odbarwiania plam starczych. Proszek z kłącza może być dodawany do past do zębów i proszków. Wiosenne liście skalnicy są wykorzystywane do przygotowywania świeżych sałatek, które wchodzą w skład diety leczniczej i profilaktycznej.
