Właściwości lecznicze korzenia łopianu wynikają z zawartości kwasów organicznych, tłuszczów nasyconych i nienasyconych, jonów wapnia, potasu i żelaza, polisacharydów, polifenoli i flawonoidów. W medycynie ludowej korzeń łopianu stosowany jest ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeciwutleniające, moczopędne i żółciopędne. Roślina ta ma zdolność przyspieszania regeneracji skóry po oparzeniach termicznych.
Korzeń łopianu zawiera dużą ilość kwasu askorbinowego, który wzmacnia odporność. Zawiera polisacharydy, lignany – substancje czynne, które łagodzą stany zapalne i pomagają niszczyć wirusy i zarazki. Substancje czynne zawarte w korzeń łopianu sprzyjają produkcji płynu śródstawowego, co pozwala na stosowanie go w większości przypadków dysfunkcji stawów kolanowych i łąkotek. Nalewka korzeń łopianu może być stosowana do usuwania soli ze stawów.
Jednym z najczęstszych zastosowań korzenia łopianu od dawna jest oczyszczanie krwi i promowanie krążenia krwi na powierzchni skóry. Napar i herbata ziołowa z korzeni są stosowane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego, a także w celu poprawy funkcji trzustki i normalizacji metabolizmu. Korzenie rośliny stymulują produkcję insuliny i są środkiem przeciwcukrzycowym, poprawiają funkcjonowanie narządów trawiennych i wydalniczych.
Olej korzenia łopianowy pomaga zapobiegać wypadaniu włosów i poprawia ich wzrost, chroni przed łysieniem. Odwar z korzenia tej rośliny ma również działanie łagodzące i pomaga wyeliminować podrażnienia, odpowiednie nawet dla wrażliwej skóry głowy ze skłonnością do łupieżu i swędzenia.
