Wierzba biała, znana również jako winorośl (Salix alba), to roślina lecznicza z rodziny wierzbowatych, która jest biseksualna. Jest to drzewo, które może osiągnąć wysokość od 20 do 30 metrów. Młode gałęzie wierzby białej mają srebrzysto-puszyste wierzchołki, podczas gdy starsze gałęzie stają się nagie i mają brązowawy kolor. Liście tego drzewa są naprzemianległe, całe, ząbkowane, spiczaste, lancetowate lub szeroko lancetowate, o długości od 5 do 10 cm i szerokości od 1 do 3 cm.
Badania naukowe potwierdzają lecznicze właściwości wierzby. To właśnie z tej rośliny naukowcy po raz pierwszy wyodrębnili kwas salicylowy i zsyntetyzowali liczne pochodne, z których współczesny przemysł farmaceutyczny wytwarza skuteczne leki przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwreumatyczne.
Preparaty pozyskiwane z kory wierzby białej mogą być stosowane zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie. Stosowanie wewnętrzne zalecane jest w przypadku zapalenia żołądka (gorycz pobudza trawienie), zapalenia jelita grubego, czerwonki, gorączki, krwawienia wewnętrznego, gruźlicy, duru brzusznego, reumatyzmu, dny moczanowej, chorób ginekologicznych, bólu gardła i ostrych chorób układu oddechowego.
Zewnętrznie kora wierzby stosowana jest do płukania gardła i jamy ustnej, a także do kąpieli stóp w przypadku żylaków, nadmiernej potliwości stóp i chorób skóry. Kora wierzby jest również stosowana jako środek uspokajający i zwiększający potliwość. Nawet przy rzadszym stosowaniu jest skuteczna w leczeniu gorączki, bólów głowy i chorób reumatycznych.
Herbata z kory wierzby białej jest zalecana w przypadku gorączki, bólów głowy, chorób żołądka, dny moczanowej i reumatyzmu. Odwar z kory wierzby stosowany jest przy biegunce (ze względu na działanie ściągające), a także jako tonik przy niedociśnieniu.
