Korzyści płynące ze stosowania tej rośliny w medycynie są znane od wielu stuleci. Ponad 300 lat temu stosowano ją do leczenia chorób neuralgicznych u dzieci i zatrzymywania krwawienia. Łacińska nazwa rośliny, Sanguisorba, wyraźnie odzwierciedla jej zdolność do zatrzymywania krwi: „sanguis” oznacza „krew”, a „sorbeo” oznacza „wchłaniać”. Jest to tylko jedna z głównych, ale nie jedyna, użyteczna właściwość tej rośliny.
Preparaty pochodzące z tej rośliny leczniczej wykazują właściwości zwężające naczynia krwionośne (gdy są stosowane miejscowo), ściągające, przeciwzapalne, przeciwbólowe i hemostatyczne. Mają negatywny wpływ na pierwotniaki i zwalczają bakterie, takie jak Escherichia coli, dur brzuszny, paratyfus i pałeczki czerwonki.
Płynny ekstrakt i wywar z kłączy i korzeni rośliny są stosowane wewnętrznie w leczeniu krwioplucia, krwawień żołądkowych, hemoroidalnych i poaborcyjnych, krwotocznych metropatii, zapalenia pęcherzyka żółciowego, zapalenia jelit, biegunki o różnej etiologii, przewlekłej czerwonki i różnych chorób jelit, którym towarzyszą wzdęcia.
Krwiściąg lekarski jest również szeroko stosowany zewnętrznie. Odwar z kłączy i korzeni stosuje się w przypadku chorób dziąseł, zapalenia jamy ustnej, bakteryjnego i rzęsistkowego zapalenia jelita grubego, prawdziwej erozji szyjki macicy, trądziku, procesów zapalnych na skórze, a także zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył. Gotowane i zmiażdżone korzenie są używane do okładów na czyraki i owrzodzenia podudzi.
