Tylko kłącze i korzenie omanu są używane jako lek. Ciemne i zepsute obszary są odcinane. Po umyciu korzeń jest krojony w plastry. Suszony korzeń omanu ma ostry smak i delikatny aromat z nutami kwiatowymi.
Korzeń omanu jest stosowany w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych i jest skutecznym środkiem wykrztuśnym. Roślina ma działanie moczopędne i żółciopędne, antyseptyczne i przeciwzapalne. Roślina normalizuje funkcje wydzielnicze przewodu pokarmowego.
Kłącza również normalizują pracę przewodu pokarmowego. Ma zdolność stymulowania funkcji wydzielniczych organizmu, co ułatwia przepływ żółci w organizmie. Za pomocą wodnych ekstraktów możliwe jest zmniejszenie kwasowości żołądka i przywrócenie jego normalnego wydzielania. Korzeń omanowy jest stosowany w walce z pasożytami, w szczególności glisty, i może być włączony do leczenia grzybów (ma działanie przeciwdrobnoustrojowe).
Ponieważ korzeń omanu zawiera insulinę, może być stosowany w cukrzycy. Zmniejsza apetyt na słodycze i ma pozytywny wpływ na ludzki układ odpornościowy, ponieważ ma działanie tonizujące. Roślina jest stosowana w leczeniu chorób ginekologicznych, głównie w przypadku braku miesiączki. Uspokajające działanie korzenia omanu ma wpływ na organizm w leczeniu tachykardii i epilepsji.
Kłącze zawiera witaminę E, która pomaga zatrzymać degeneracyjny proces starzenia, ponieważ jest naturalnym i dość silnym przeciwutleniaczem. Napary i wywary z kłączy rośliny mogą być stosowane jako środek zwalczający łupież i wzmacniający włosy. Odwar z leczniczego korzenia jest przydatny w przypadku chorób skóry.
