De blauwe korenbloem is een geslacht van kruidachtige planten in de familie van de Asteraceae. De stengel is recht en vertakt, 30-70 cm hoog met een penwortelsysteem. De onderste en onderste bladeren zijn breed, met een stompe top en lange bladstelen. De bladeren kunnen groen of grijs van kleur zijn. De bloemen worden verzameld in een mandvormige bloeiwijze. Hij bloeit in juni-juli, soms de hele zomer door. De vruchten rijpen in augustus.
Korenbloem groeit als onkruid tussen akkergewassen, meerjarige grassen, aan de randen van akkers, bij bosranden, langs bermen en op braakliggende grond.
Alleen de blauwe randkransen van de bloemen mogen voor medicinale doeleinden gebruikt worden. Droog in een donkere, goed geventileerde ruimte om de blauwe kleur te behouden en biologisch actieve stoffen niet te verliezen. Gedroogde bloemen moeten hun natuurlijke kleur behouden!
In korenbloemen zijn anthocyanen, flavonen en flavonolen gevonden. De flavongroep van glycosiden bevat centaurine, cyanine, cicorine en pelargonine. Bittere stoffen, kleurstoffen, tannines, eiwitten, saponinen en minerale zouten zijn ook gevonden in de bloemen.
In de volksgeneeskunde worden blauwe korenbloemen gebruikt bij ziekten van de nieren en urinewegen, gepaard met urineretentie, bij de behandeling van kippenblindheid, keelpijn, keelontsteking, urolithiasis, aandoeningen van de luchtwegen, koorts en hoofdpijn. De infusie van bloemen wordt gebruikt bij verkoudheid, vooral bij hoesten en kinkhoest. Het is een goed cosmeticum voor de huid met vergrote poriën.
Bewaar droge grondstoffen in linnen zakken of in glazen potten met een deksel op een donkere plaats.
