Deze plant staat al sinds de oudheid bekend om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Een groot aantal daarop gebaseerde recepten werd ontwikkeld in de oude Romeinse en Griekse tijd. Het heeft zijn populariteit zelfs vandaag de dag niet verloren, het wordt in de volks- en traditionele geneeskunde gebruikt voor de behandeling van vele ziekten.
In farmaceutische producten wordt een infuus van moeder-en-stiefmoederbladeren voorgeschreven voor verschillende ziekten van het ademhalingssysteem: bronchitis, bronchopneumonie, bronchiale astma, bronchiëctasie, rhinitis en angina pectoris. De plant is een effectief ontsmettingsmiddel voor abcessen en longgangreen.
Een groot aantal bittere of hartglycosiden, die aanwezig zijn in moeder-en-stiefmoeder, maken deze plant tot een waardevol middel in de cardiologie en reumatologie. Moeder-en-stiefmoeder kunnen het ritme en de frequentie van hartcontracties beïnvloeden, evenals een lagere bloeddruk. Naast directe effecten reguleert het de balans van natrium en kalium, die een belangrijke rol spelen bij het functioneren van de hartspier.
Bladeren en bloemen kunnen worden gebruikt als krampstillend middel bij ziekten van de lever en nieren, gal- en urinewegen, catarre van de maag, darmen en blaas, waterzucht, algemene fysieke uitputting, om de eetlust te vergroten en de spijsvertering te verbeteren bij chronische enterocolitis. Uiterlijk wordt het kruid gebruikt om furunculose, mastitis, dermatitis te behandelen, het haar te versterken en roos te verwijderen. Het ruwe sap van de plant wordt beschouwd als een effectief zweetdrijvend en choleretisch middel en wordt gebruikt bij de behandeling van SARS en griep.
Bij hoofdpijn worden verse blaadjes van moeder-en-stiefmoeder met de gladde kant op het voorhoofd en de slapen aangebracht.
